Seksuele en genderdiversiteit in Nederland

Nederland staat sinds jaar en dag in de top 3 van landen waarin homoseksualiteit het meest geaccepteerd wordt. Dat is natuurlijk heel mooi. De meerderheid van de in Nederland levende LHBTI’ers slaagt er prima in een gezond en gelukkig leven te leiden. Tegelijk lopen LHBTI’ers meer risico op problemen als pesten, isolement, overgewicht, uit het ouderlijk huis / uit de familie gezet worden, drugsgebruik, suïcidaliteit, afhankelijkheidsrelaties en (onvrijwillige) prostitutie.  Er is dus ook in Nederland wel degelijk nog verbetering mogelijk.

Heteroseksualiteit is de norm in de samenleving. En binnen bepaalde groepen is sociale acceptatie van seksuele en genderdiversiteit, of van ‘gender-non-conform’ gedrag helemaal niet zo vanzelfsprekend. Uit onderzoek blijkt dat vooral in religieuze gemeenschappen en gemeenschappen met een migratieachtergrond de sociale druk om te conformeren aan de hetero-norm groot kan zijn. Met vele gevolgen voor de LHBTI’er van dien. LHBTI’ers ervaren nog steeds pesterijen, intimidatie en zelfs geweld. Een negatieve houding tegenover LHBTI’ers hangt volgens het Sociaal Cultureel Planbureau samen met factoren zoals leeftijd (jongeren zijn minder tolerant), sekse (mannen hebben er meer moeite mee), religieuze opvattingen, ontbreken van openlijke LHBTI’ers in eigen sociale omgeving (onbekend maakt onbemind) en gehechtheid aan traditionele rolpatronen.